Búdapest í dagsbirtu...

DAGUR 2 - Skoðunarferðin mikla og þjónarnir
Fyrir allar aldir var maður rifinn á lappir til að ná rútu. Ekki mikið frí í því. Sem sagt fyrir 0830 (í +2 umhverfi er það 0630) var maður búinn að skófla í sig brimsöltu beikoni og eggjahræru dauðans og gera sig kláran í skoðunarferð um París austursins (eins og Búdapest var/er gjarnan nefnd). Fararstjórinn okkar í ferðinni er af ungverskum ættum og gantaðist með það að tala tvö tungumál, íslensku og ungversku, en geta bara notað þessi mál í þessum tveim löndum. Var hún fróð um allt og ekkert sem merkilegt er í borginni. Seinna skildum við það hversu sniðugt er að hafa svona ferðir á sunnudögum því þá er umferð í lágmarki. Það er frekar þétt setinn bekkurinn á götum borgarinnar á annatímum auk þess sem flestar, ef ekki allar göturnar eru einstefnugötur og því ekki hlaupið að því að fara stystu leið á áfangastað. Allaveganna. Keyrt var með hópinn á vel flesta minnisvarða borgarinnar og maður gat áttað sig betur á kortinu sem annars var óskiljanlegt í höndunum á manni. Ferðin var í alla staði fróðleg og skemmtilega samtvinnuð af stuttum fyrirlestrum um sögu og menningu auk frítíma á hverjum stað fyrir sig. Í kjölfarið gat maður því ákveðið hvort viðkomandi staður væri þess verður að heimsækja aftur síðar til frekari úttektar. Að lokinni rúmlega 4urra klukkustunda ferðar var loksins hægt að fá sér að borða aftur. Hópurinn sem við tilheyrðum tvístraðist en stór hluti ákvað að fara saman og sitja úti í sólinni... jú það er komið vor í evrópu og við vorum í 18-24 stiga hita alla vikuna (sem er allt annað en 8-10 stig sem ég var búinn að gera ráð fyrir eftir að hafa dvalist langtímum á veðurspávefsíðum veraldarvefsins). Skemmtileg lítil krá með sæti úti en var ekki heimsótt aftur í ferðinni, ágætis snarl og kaldur bjór (sem er kostur)... eitt af því sem þó skemmdi aðeins fyrir var konan 3em hæðum ofar sem var að sópa svalirnar sínar og lét snjóa yfir hópinn. Eftir rölt um bæinn var sú yfirvegaða ákvörðun tekin að fara upp á Hótel og leggja sig, þetta var jú líka frí. Eftir kríu var farið af stað í stórum hóp á veitingastað sem heitir '100 ára' og ekki er sérstaklega mælt með á þessari síðu þó að flestar ferðahandbækur mæli með honum. Það tók nefnilega ekki langan tíma að átta sig á því að matarmenning er ekki upp á marga fiska í Ungverjalandi (allaveganna ekki eitthvað sem féll að smekk höfundar), kjötsneiðarnar eru skornar af skepnunni með ostaskera (svo þunnar voru þær), gæsalifurin er sörveruð köld með feiknaskammti af tólg og svona mætt lengi telja... meira um það síðar. Fyrir utan matin var þjónustan ekki upp á marga fiska. Það var ekki sami þjónninn sem mátti vísa til borðs, taka við drykkjarpöntunum, taka við matarpöntunum, taka við kaffipöntunum osfrv. Og svo þegar gera átti upp mættu þrír þjónar, einn sem þuldi upp með manni hvað maður pantaði, annar sem skrifaði verðin á réttunum blindandi niður á blað (kunni öll verðin á öllum réttum og öllum drykkjum) og sá þriðji lagði saman og rukkaði... snilld... fyrir utan að þetta tók gríðarlegan tíma fyrir stóran hóp og hversu stressaðir aumingjans mennirnir voru... það kippti aðeins í munnvikin að sjá til þeirra.

Þ.

Athugasemdir

[vignirj (IP-tala skráð) 13.4.2007 kl. 18:19]

Heyrðu félagi.. ég treysti á að þú spreðir visku þinni í einkatíma fyrr en varir. Ég bókaði sjálfur ferð til Bpest fyrir mig og spúsu mína í ágúst.. verð á eigin vegum og geri ráð fyrir því að ferðast í vörurými í flugvél (hmm vona að þetta sé flugvél) og að hótelið verði martröð andskotans (og hann kallar nú ekki allt ömmu sína). Hver veit þegar maður bókar útí bláinn á netinu. En, allar upplýsingar vel þegnar, um veitingar og menningarstaði jafnt sem búllur og ómenningu.

vignirj