Spendýrahelgi dauðans...

Þegar maður er í átaki, stífu matarprógrammi og æfingum, þá er ekki æskilegt að éta eins og þurs. Ég er vanur að éta eins og þurs undir venjulegum kringumstæðum. Það dugar ekki minna en kíló af kjöti þegar verslað er inn fyrir litlu fjöguramanna fjölskylduna (ég, konan, 6ára og 3jára). Allaveganna það er búið að vera spendýraþurrð síðastliðinn mánuðinn. Ég hef bara fengið spendýr um helgar, einungis hefur verið boðið upp á fisk og gras á virkum dögum. Ástandið er reyndar orðið þannig að konan sá ástæðu til að vara nágranna okkar við þessu og ráðlagði þeim að loka hunda og önnur gæludýr inni.
Þessi helgi braut allar reglur. Ég er búinn að éta eintómar spendýrasteikur síðan á föstudag. Svínalundir, lambainnralæri, nautainnralæri að afrískum sið, og endaði á lambalæri í gær. Með þessu var náttúrulega allt meðlæti og ég setti meira að segja stundum smjör í kartöfluna... fyrir utan það að núna um helgina drakk ég fleiri bjóra en ég hef sett niður síðan í átaksbyrjun (ef undan er skilin kosningahelgin) og bjór er ekki góð átaksvara.
Í morgun gerði ég því ráð fyrir töluverðri þyngdaraukningu á vigtinni... en því var ekki að heilsa... karlinn heldur áfram að hrynja... kannski að ég taki bara upp fyrri lifnaðarhætti, éta eins og þurs?? Kannski er þetta bara árstíðarbundið hjá mér, þyngist á veturna en léttist á sumrin? Án tillits til mataræðis og hreyfingar?? - djö væri það mikil snilld...

Þ.