Tjaldútilegur - merkilegt fyrirbæri

Fór í útilegu um helgina. Skyndiákvörðun sem varð til þess að rétt um hádegi á laugardag brunuðum við úr bænum og tókum stefnuna á suðurlandið. Við enduðum svo að Skógum og tjölduðum undir Skógarfossi í mögnuðu umhverfi. Ég hélt reyndar að ég yrði sí-mígandi við það eitt að hafa fossniðinn í eyrunum allan tímann en það slapp nokkuð vel. Það vildi svo skemmtilega til að tengdó var að veiða í ánni og því fengu krakkarnir tækifæri á að sjá afa sinn fiska nokkrar bleikjur og þau fengu líka að landa - einni eða tveim sem þeim þótti ekki leiðinlegt.

Merkilegt þetta með tjaldútilegur. Maður þarf að bograst um og róta í töskum, maður þarf að klæða sig betur en venjulega, maður sefur í nágrenni við alls konar fólk (sem jafnvel hrýtur) og maður þarf að notast við sama klósett og hundruð annarra ferðamanna. Samt er þetta nokkuð gaman, það er ævintýri í þessu, það að vera svona úti í náttúrunni. Og það er annað nokkuð merkilegt við þetta og það er að maður virðist treysta náunganum betur svona á tjaldsvæðum en heima hjá sér. Við erum með öryggiskerfi heima og bregðum okkur ekki frá án þess að læsa og setja kerfið á, auk þess sem við setjum meira að segja kerfið á yfir nóttina á meðan við sofum - en ekki í útilegum. Það dugar manni bara að henda öllu draslinu inn í tjald og renna niður... hvað er maður að hugsa??

Fyllerí á almennum tjaldsvæðum eru leiðinleg... allaveganna þegar þú ert ekki fullur sjálfur. Við hliðina á okkur tjölduðu nokkrir unglingar - ég er ekki að segja að þetta hafi verið brjálað geim, allaveganna hef ég verið í meiri stuðútilegum sjálfur, en þegar maður er búinn að tala við liðið tvisvar og byðja þau um að hætt að spila Stál og Hnífur á gítarinn og klukkan er að verða 0300 þá verður maður pínu pirraður. Sem betur fer sváfu krakkarnir af sér lætin en gamli maðurinn átti erfitt með svefn. Morguninn eftir var okkur bent á að símanúmer tjaldvarða hanga alltaf uppi á áberandi stöðum við salerni eða upplýsingamiðstöðvar á öllum tjaldsvæðum um allt land og að það á að vera næði frá 0000 til 0800 - við hefðum átt að hringja.

Sunnudagurinn fór í það að túrhestast um suðurlandið. Við höfum meira ferðast um norðurland og því var maður nokkuð hlessa yfir þessu öllu saman. Munurinn á því að keyra alltaf upp og niður heiðar fyrir norðan og bara að lulla þetta á sléttlendi suðurlandsins er mikill... maður sér fjöllinn í stað þess að vera alltaf að hossast uppá þeim. Við tókum líka sérstaklega eftir því hversu gróin fjöllin eru á suðurlandi og það er merkilegt að sjá rollurnar klöngrast í snarbröttum hlíðunum bítandi strá. Við fengum líka sérlega gott veður til að ferðast og skoða okkur um, sól, logn og 17 stig. Við keyrðum austur að Vík og fengum okkur ís. Lengsta stoppið var þó í fjörunni undir Dyrhólaey. Þar er rosalega fallegt og gaman að vera með krakkana. Það skemmdi ekki fyrir að vera í steikjandi hita og geta legið í grjótfjörunni eins og á strönd á Spáni...

Þ.