Útilega ársins í uppsiglingu...

Ekki það að hún sé eitthvað stórmerkilegri en aðrar útilegur... NEMA af því að við förum yfirleitt ekki í fleiri en eina á ári (ef við náum því).

Það er svo skrítið að það gerist allt á sama tíma hjá manni. Annað hvort allt eða ekkert. Þannig er það einmitt núna. Okkur er boðið í 120 ára afmæli norður á Skaga hjá föðurbróður mínum og frú og svo er óvissuútileguferðalag Fífuvalla þessa sömu helgi. Við vitum ekki alveg hvert verður farið en mér skilst að það sé verið að vinna í veðurguðunum. Vonandi verður farið áleiðis norður því þá eigum við heimangengt fram á laugardag og getum 'skutlast' norður á Skaga í tæka tíð fyrir afmælið.

Mig hryllir samt mest fyrir því að pakka öllu draslinu, keyra, rífa allt draslið út úr bílnum, tjalda, elda, pakka öllu draslinu í bílinn, keyra, rífa allt draslið út úr bílnum, tjalda (þarf líklega ekki að elda á laugardag), pakka öllu draslinu í bílinn, keyra, rífa allt draslið út úr bílnum... en nei nei... konan segir að það sé ekkert mál... þá er það líklega ekkert mál.

Trúi því bara ekki að bestu sumardagarnir séu liðnir og ég inni í vinnunni eða að smíða vegg...

Þ.