Það er ekki einleikið hvað við Spiderman erum miklir hrakfallabálkar...

Spiderman er nú alltaf á þönum út um allt en það var nú samt ég sem sleit hásinina um daginn. Drengurinn hefur hins vegar verið með eindæmum lánsamur að vera ekki löngu búinn að slasa sig á príli og hoppum. Hann segir alltaf: 'Ég get ekki dottið' eða 'Ég get ekki meitt mig' og viti menn, það hefur staðist.
Í gær losnaði ég svo við gipsið, eftir rúmar 8 vikur. Það létti heldur betur yfir mér. Ég er ekki frá því að þunglyndið hafi horfið eins og kálfavöðvinn. Ég vissi að vöðvinn myndi rýrna en ekki svona mikið. Skv. óformlegri mælingu fóru rúmir 2cm af ummáli hægri kálfans. Nú tekur við stíf þjálfun til að koma karlinum í form fyrir golfsísonið... þori ekki enn að spyrja sjúkraþjálfarann hvort ég nái ekki örugglega að byrja í maí...
Í gær áttum við svo von á tveim trukkum í mat. Um það leiti sem gestirnir birtust og matseldin var að fara á fullt svíng... heyrðist Spiderman-grátur úr hrauninu. Spiderman á ekkert að vera í hrauninu og alls ekki að hoppa yfir gjótur. Gaurinn hafði endastungist ofan í eina og kom alblóðugur heim. Það kom að því að Spiderman meiddi sig og það kom að því að hann fengi gat á hausinn. Mamma Spidermans brunaði með hann til læknis sem saumaði heilt spor í ennið. Drengurinn kveinkaði sér ekki við aðgerðina en er vel krambúleraður í framan... tímasetningin frábær... fimm dagar í 4ra ára afmælið þann 14. apríl.

Þ.