Rjúpan skeit á bílinn...

Fjölskyldan gerði sér (nokkura) daga mun í síðustu viku og skellti sér í bústað á Flúðum. Það er ekki eins og þetta hafi verið í fyrsta sinn sem við tökum okkur bústað þar á leigu enda yndislegt með afbrigðum að njóta lífsins í þessari kyrrlátu sveit. Sílin hamast upp um fjöll og firnindi og konan leggur sig fram við að elda sérstaklega góðan mat handa karlinum (man reyndar ekki til þess að hafa fengið eitthvað annað en reglulega góðan mat hjá frúnni - sem er gott).

Það er tvennt sem stendur uppúr eftir þessa ferð fyrir utan þetta venjulega afslappelsi og matarát.

Annars vegar var það allur rjúpnafjöldinn sem herjaði á bústaðinn og nágrenni. Það var ekki þverfótað fyrir þessum steikum í sveitinni. Þetta er bæði gott og vont. Gott af því að maður getur verið nokkuð viss um að það sé nóg af þessum fugli um þessar mundir og vont af því að nýliðin helgi var fyrsta leyfilega veiðihelgin á árinu og ég í fjölskylduferð í bústað. Eins og glöggar lesendur hafa ekki látið fram hjá sér fara öðlaðist ég veiðiréttindi í haust auk réttinda til að meðhöndla skotvopn og var því ekki til friðs mig klæjaði svo að komast í veiði... en nei ekki þessa helgina. Til að kóróna svekkelsið vaknaði ég á sunnudagsmorguninn og leit út í blíðviðrið og sá að rjúpnafjölskylda hafði setið á tengdamömmuboxinu mínu og skitið all hressilega... bara svona til að nudda saltinu.

Hins vegar var það Spiderman I sem átti enn eitt gullkornið. Þannig var að faðirvorið hafði eitthvað gleymst í kvöldverkunum í sveitinni hjá okkur feðgum en mamman ætlaði að sjá til þess að halda guðrækninni við. Spiderman I var eitthvað latur við þetta og eftirfarandi samtal átti sér stað:
Spiderman I: 'Er Guð ekki bara í Hafnarfirði?'
Mamma: 'Nei elskan, Guð er alls staðar'
Spiderman I (hugsar): 'Vá, er hann svona stór?'

Ætli það sé ekki best að klikka svo út með eftirfarandi texta úr leikskólauppfærslu Spidermans I á ABBA söngleiknum Mamma Mía:

'Mamma Mía, datt í drullupoll
 Æ, æ, hvernig kemst hún uppúr?'

Þ.